اشعار نوروزی

یا مقلب القلوب ولابصار   یا مدبراللیل و النهار   یا محول الحول والاحوال   حول حالنا الی احسن الحال    لحظه تحویل سال ۱۳۸۸ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران :   ساعت  پانزده و سیزده دقیقه و سی و نه ثانیه روز جمعه ۳۰اسفند ۱۳۸۷ هجری شمسی مطابق با ۲۰ مارس ۲۰۰۹ میلادی      ساقیا آمد عید مبارک بادت   وان مواعید که کردی مرود از یادت  شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست   جای غم باد هر آن دل که نخواهد شادت    ------------------------------------------------  یک بار دگر نسیم  نوروز وزید دل‌ها به هوای روز نو باز تپید نوروز و بهار و بزم یاران خوش باد   در خاک وطن ، نه در دیار تبعید   -------- --------------------------- نوروز! خوش آمدی صفا آوردی! غم زخم فراق را دوا آوردی همراه تو باز اشک ما نیز دمید بویی مگر از میهن ما آوردی!  -------------------------------------  هر چند زمان بزم و نوش آمده است ،   بلبل به خروش و گل به جوش آمده است ، با چند بهار ، لاله‌ی خفته به خاک ، نوروز کبود و لاله پوش آمده است!   ------------------------------------- بر سفره‌ی هفت سین نشستن نیکوست هم سنبل و سیب و دود ِ کُندر خوشبوست افسوس که هر سفره کنارش خالی ست از پاره دلی گمشده یا همدم و دوست   ------------------------------------- دلتنگ زغربتیم و شادان باشیم از آنکه درست عهد و پیمان باشیم بادا که چو نوروز رسد دیگر   بار با سفره‌ی هفت سین در ایران باشیم    --------------------------------------  نوروز رسید  و ما همان در دیروز در رزم  نه  بر دشمن شادی پیروز این غُصّه مرا کشت که دور از میهن هر سال سر آمد  و نیامد نوروز !  --------------------------------------  نوروز نُماد جاودان نو شدن است تجدید جوانی جهان کهن است زینها همه خوبتر که هر نو شدنش باز آور ِ نام پاک ایران من است

-------------------------------------------------------------------------------  شعر از خیام:   بر چهره ی  گل  نسیم  نوروز  خوش است   بر طرف چمن  روی  دلفروز خوش است    از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست                                                                    خوش باش ومگوزدی که  امروزخوش است         ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

شعر  نوروز  :
مژده ای دل که  دگرباره بهار آمده است             خوش  خرامیده  و با حسن  و  وقار آمده است  به  تو ای  باد  صبا  می دهمت  پیغامی                این پیامی است که از دوست به یار آمده است  شاد باشید در این عید و در این سال جدید                آرزویی است  که از دوست  به یار آمده است

 

نامت وزید و پنجره قدری نفس کشید   

در جان من دوباره خطی از هوس کشید   

شال و کلاه کرد زمستان برای کوچ   

پا از حریم سبز حضور تو پس کشید 

آمد بهار و تازه شد از او تن درخت    

گل شعله‌ها به جان و تن خار و خس کشید    

عشق آمد و میان دلم طرحی از امید   

جاری‌تر از طراوت رود ارس کشید   

هرچند فصل سرد، دلش را مچاله کرد   

اما پرنده هرچه کشید از قفس کشید   

مثل اتاق، حال دل من گرفته بود   

نامت وزید و پنجره قدری نفس کشید  

عشق یعنی .....

عشق یعنی...!

عشق یعنی انتظار و انتظار

عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی در فراغش سوختن

عشق یعنی لحظه های التهاب

عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی با پرستو پر زدن

عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی...!

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده با چشمان تر

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی درجهان رسوا شدن

عشق یعنی سست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن با ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن



عشق یعنی...!

عشق یعنی چون محمد پا به راه

عشق یعنی همچویوسف قعر چاه

عشق یعنی بیستون کندن به دست

عشق یعنی زاهد اما بت پرست

عشق یعنی همچو من دریا شدن

عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی یک شقایق غرق خون

عشق یعنی درد و محنت در درون

عشق یعنی یک تبلور یک سرود

عشق یعنی یک سلام و یک درود

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود

تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود

تنگ بلوری دلت درست مث دل من

کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود

وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی

توقعت فقط یکم عاشقی و نوازش و کمک بود

چه روزا که با هم دیگه مسابقه گذاشتیم

که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود؟

تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید

راستش دلم خونه تردید و هراس و شک بود

دیگه نه از تو خبری بود و نه از آرزوهات

قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود

یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و

اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود

تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی

عاشقیمون یه بازی شاید الک دولک بود

نه باورم نمیشه که تو اینو گفته باشی

کسی که تا دیروز برام تو گل دنیا تک بود

قصه با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت

کسی که رو زخمای قلبم مث نمک بود...