اشعار نوروزی

یا مقلب القلوب ولابصار   یا مدبراللیل و النهار   یا محول الحول والاحوال   حول حالنا الی احسن الحال    لحظه تحویل سال ۱۳۸۸ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران :   ساعت  پانزده و سیزده دقیقه و سی و نه ثانیه روز جمعه ۳۰اسفند ۱۳۸۷ هجری شمسی مطابق با ۲۰ مارس ۲۰۰۹ میلادی      ساقیا آمد عید مبارک بادت   وان مواعید که کردی مرود از یادت  شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست   جای غم باد هر آن دل که نخواهد شادت    ------------------------------------------------  یک بار دگر نسیم  نوروز وزید دل‌ها به هوای روز نو باز تپید نوروز و بهار و بزم یاران خوش باد   در خاک وطن ، نه در دیار تبعید   -------- --------------------------- نوروز! خوش آمدی صفا آوردی! غم زخم فراق را دوا آوردی همراه تو باز اشک ما نیز دمید بویی مگر از میهن ما آوردی!  -------------------------------------  هر چند زمان بزم و نوش آمده است ،   بلبل به خروش و گل به جوش آمده است ، با چند بهار ، لاله‌ی خفته به خاک ، نوروز کبود و لاله پوش آمده است!   ------------------------------------- بر سفره‌ی هفت سین نشستن نیکوست هم سنبل و سیب و دود ِ کُندر خوشبوست افسوس که هر سفره کنارش خالی ست از پاره دلی گمشده یا همدم و دوست   ------------------------------------- دلتنگ زغربتیم و شادان باشیم از آنکه درست عهد و پیمان باشیم بادا که چو نوروز رسد دیگر   بار با سفره‌ی هفت سین در ایران باشیم    --------------------------------------  نوروز رسید  و ما همان در دیروز در رزم  نه  بر دشمن شادی پیروز این غُصّه مرا کشت که دور از میهن هر سال سر آمد  و نیامد نوروز !  --------------------------------------  نوروز نُماد جاودان نو شدن است تجدید جوانی جهان کهن است زینها همه خوبتر که هر نو شدنش باز آور ِ نام پاک ایران من است

-------------------------------------------------------------------------------  شعر از خیام:   بر چهره ی  گل  نسیم  نوروز  خوش است   بر طرف چمن  روی  دلفروز خوش است    از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست                                                                    خوش باش ومگوزدی که  امروزخوش است         ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

شعر  نوروز  :
مژده ای دل که  دگرباره بهار آمده است             خوش  خرامیده  و با حسن  و  وقار آمده است  به  تو ای  باد  صبا  می دهمت  پیغامی                این پیامی است که از دوست به یار آمده است  شاد باشید در این عید و در این سال جدید                آرزویی است  که از دوست  به یار آمده است

 

نامت وزید و پنجره قدری نفس کشید   

در جان من دوباره خطی از هوس کشید   

شال و کلاه کرد زمستان برای کوچ   

پا از حریم سبز حضور تو پس کشید 

آمد بهار و تازه شد از او تن درخت    

گل شعله‌ها به جان و تن خار و خس کشید    

عشق آمد و میان دلم طرحی از امید   

جاری‌تر از طراوت رود ارس کشید   

هرچند فصل سرد، دلش را مچاله کرد   

اما پرنده هرچه کشید از قفس کشید   

مثل اتاق، حال دل من گرفته بود   

نامت وزید و پنجره قدری نفس کشید