زمزمه های عاشقی در غروبی دلتنگ

به نام آنکه عشق را آفرید   

امروز دل به قلم فرمان نگارش میدهد و اما اختیارش از تعقل خارج است . 

میگوید بنگار ؛  

به نام آنکه عاشق بود و عشق آفرید .  

به نام آنکه  سالهاست  به دل پر پرواز داد تا در کهکشان پر رمزو راز عاشقی پرواز کند و فرشته ای را از سرسرای با وقارش برگزیند.  

به نام آنکس که دل را یارای تحمل داد تا آن وسعت و عظمت را در خود بگنجاندو آن عشق بی مثال را همراه خود کند تا در مسیر سبز اما پر تلاطم زندگی حامی و قوت قلبی باشد و پله های ترقی را راهنما باشد و مرحبا گویان در مقام عشقی مظلوم و اما توانمند و پر حرارت ادای دین کند .  

بنگار آنچه را که حق نگارش است . 

بنگار آنچه را که سالهاست نانوشته ماندو دل کاغذ ، از برایش آزرده خاطر است. 

امروز می نویسم : 

بار الهی در آستان مقدست سر تعظیم فرود می آورم و لطف بی کرانت راشاکرم .